Dawny adres kamienicy, wybudowanej w 1910 r. to Leszno 13. Początkowo należała ona do bogatego żydowskiego handlarza skórą, Miszy Roga. Sąsiadowała z murami utworzonego w 1940 roku warszawskiego getta. Budynek został uszkodzony podczas II wojny światowej i częściowo, bo do czwartego piętra odbudowany po 1945. Wyższe kondygnacje i fasada zostały rozebrane.
Tam, gdzie teraz mieści się scena Elitarna, odnaleźliśmy pozostałości Aron HaKodesz, czyli szafy ołtarzowej służącej do przechowywania Tory. Budując piwnicę Warsza pod zabetonowanymi gruzami Emilian Kamiński odkrył ponad stuletnie kafelki Villeroy&Boch. Tam właśnie oraz w obecnych salach restauracyjnych mieściły się piwnice, którymi w czasie powstania Armia Krajowa przerzucała ludność żydowską z sąsiedniego getta.
Aktor Emilian Kamiński w 2000 r. rozpoczął poszukiwania odpowiedniego miejsca dla siedziby własnego teatru. Stanąwszy na podwórku kamienicy przy Al. Solidarności 93 przyszły dyrektor wiedział już, że to jest właśnie odpowiednie miejsce na stworzenie Teatru Kamienica. Tętniące historią mury przedwojennego budynku zachowały wspomnienie o świetności dawnej Warszawy, a kolejne etapy budowy odkrywały coraz więcej jej sekretów.
Przez 5 lat zbierał fundusze i materiały niezbędne do zrealizowania inwestycji. Plan budowy teatru powstawał na bieżąco i był cały czas modyfikowany, do czasu aż udało się zagospodarować każdą najmniejszą przestrzeń.
Nad wykończeniem wnętrza teatru i dopieszczeniem każdego szczegółu pracowała żona dyrektora, Justyna Sieńczyłło oraz Jolanta Pachowska.
27 marca 2009 roku w czasie Międzynarodowego Dnia Teatru oraz w setną rocznicę wybudowania kamienicy odbyło się uroczyste otwarcie Teatru Kamienica. Nazwiska osób, które przyczyniły się do zrealizowania projektu, zostały umieszczone na pamiątkowej tablicy znajdującej się na dziedzińcu kamienicy.