Nurtuje mnie pewna sprawa. Zakładam, że fotka zamieszczona , w oryginale była mniej więcej tej jakości, jak komentowana. Jakimi narzędziami osiągnąć taką doskonałość? Innym zagadnieniem jest, czy takie picowanie nie jest zaprzeczeniem oryginalności, niewątpliwie tchnącej ze zdjęć powodziowych Sebastiana? Dotykam w ogóle pytania, zadawanego zapewne przez wielu użytkowników portalu, a które nazywam ad hoc: jakość czy rzetelność?

Trafiło się tu określenie: cyfrowa jakość. Myślę, że zapałętało się z terminologii audio, gdzie cyfrowa jakość to konkretny standard: 44kHz próbkowania itd.(płyta audio CD). W fotografii cyfrowa jakość kojarzy mi się bardziej z fotką z telefonu komórkowego, albo cyfrówki z media marktu, dobrego na imprezę u znajomych. Zdjęcia, które tu często podziwiamy, robione dawno, to zupełnie inny standard. Format nagatywu 18x24 cm, przy czułości poniżej 25 ASA, przenosi taką ilość szczegółów i półtonów, że spadają kapcie. Rozwój fotografii amatorskiej, choć spowodował masowość fotogrrafowania, dał jednak zdjęcia o marnej jakości. Najpierw aparaty typu box, potem mały obrazek, kompakty, wszystko z ręki, jak się do tego przyzwyczaić, porządne zdjęcie rzeczywiście może powalić na kolana.

Marna jakość wielu starych zdjęć na tej stronie wynika z tego, że są to skany z książek, pocztówek itp, więc po drodze obraz został zredukowny do małego formatu i pogubił szczegóły. Co więcej, PRLowski druk wprowadzał do zdjęcia takie zakłócenia, że czasem nie wiadomo, gdzie góra, a gdzie dół. A nawet amatorskie odbitki powojenne, nie są wiele lepsze, bo odbijane stykowo z negatywu 6x6, lub 6x9 cm, powiększalnik był wtedy luksusem. Polski aparat Druh był w powszechnym użyciu, kto wie jak wygląda, domyśla się, dlaczego te zdjęcia są tekie.