Renesansowa kamienica o pięciu kondygnacjach i elewacji trójosiowej. Przebudowywana w 1800 r. W 1910 roku ponownie przebudowywana i wtedy otrzymała fasadę o wystroju pseudoempirowym w połączeniu ze schyłkową secesją. Elewacja podzielona pilastrami. Ostatnia kondygnacja oddzielona gzymsem. Okna w opaskach łączących się z płycinami, środkowe w bogatszej oprawie. Portal o wykroju koszowym.(na podst. - Słownik geografii turystycznej Sudetów - M. Staffa i Śląsk w zabytkach sztuki - T. Broniewski).