4 kwietnia 1889 Konsystorz z Wrocławia wystosował do Rady Głównej Kościoła w Berlinie prośbę o wydanie zezwolenia na utworzenie parafii w Zawadzkim. W uzasadnieniu czytamy: "Sądzimy, iż Zawadzkie, posiadając znaczne zaplecze przemysłowe, które jak zdążyliśmy się upewnić, wskazuje na dalszy rozwój miejscowości ,jest ważnym czynnikiem wspierania niemieckich tradycji i języka a umocnienie instytucji kościelnych uważamy za konieczne w celu zatrzymania niemieckiej ludności wyznania ewangelickiego." 1 czerwca 1889 parafia w Zawadzkim rozpoczęła funkcjonowanie w nowej strukturze i obejmowała odtąd 37 placówek. Następcami wikariusza Paulischa byli księża Roye, Schmidt i Tusche a 1.10.1889 stanowisko w Zawadzkim objął ordynowany wikariusz Siegel. Tym samym rozpoczyna się samodzielność parafii.
Jednocześnie znacznie do przodu posunęły się parafialne plany budowy. Pieniądze potrzebne do zrealizowania tego zamierzenia musiały być przez parafię, nie posiadającą własnych środków, wyproszone. Znaczące środki przekazał na ten cel miejscowy przemysł. Duża pomoc nadeszła ze strony Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa. Władze Kościoła przyznały także znaczne środki. Decydujące znaczenie miał jednak dar królewski w wysokości 19 000 marek. W roku 1892 rozpoczęła się w Zawadzkim budowa skromnego domu parafialnego, którego istnienie w miejscowych warunkach uznano za niezbędne. Został on przekazany parafianom i oddany do użytku 3 lipca 1893 roku. Dom modlitwy w rzeczywistości jednak stał się kościołem posiadającym nawet wieżę, do której 2 dzwony ufundował registrator Kunze. Poświęcenia kościoła dokonał generalny superintendent z Wrocławia D. Erdmann w dniu 20 września 1894 roku. Więcej na: