Zakład założył Julius Müller w roku 1854. W 1887 roku przejął go jego syn Max, od którego w 1908 roku odkupił go Franz Thiel. Według spisu browarów polskich od tego roku browar nazywał się „Müller’s Lagerbierbrauerei“. Browar należał wtedy jeszcze do Maxa Müllera i produkował piwa dolnej oraz górnej fermentacji. Franz Thiel rozbudował zakład po raz pierwszy w roku 1911. Wyposażył go w maszynę parową, kotły warzelne z bezpośrednim paleniskiem firmy Weigel z Nysy o wydajności 40 hl na warkę, światło elektryczne oraz maszynę do napełniania butelek. Maszyna parowa wyprodukowana w 1910 roku napędzała browar do końca drugiej wojny światowej. Browar produkował jasne i ciemne piwa typu Lager oraz mocne typu Bock i bezalkoholowe Caramelbier. Ponadto produkowano słód na własne potrzeby. Funkcję mistrza piwowarskiego pełnił początkowo Emil Sottenburger, a po 1915 roku Johann Willenbacher. W 1923 roku browar został ponownie zmodernizowany. Zainstalowano urządzenie do suszenia wysłodków firmy Ponndorf oraz betonowe, otwarte zbiorniki fermentacyjne. Leżakownię wyposażono w nowe zbiorniki z aluminium, choć większa część piwa w dalszym ciągu leżakowała w drewnianych bekach. Zakupiono maszynę do produkcji lodu o wydajności 50.000 kalorii oraz automatyczną taśmę do mycia i napełniania butelek firmy Enzinger-Union. Zatrudniono też nowego piwowara , którym był Braumeister Emil Schleicher. W 1927 roku firma posiadała składy piwa w Stroniu Śląskim, w Dzikowcu koło Kłodzka, Bardzie Śląskim, Dusznikach oraz w Sosnowej koło Kamieńca Ząbkowickiego. Produkowano ciemne i jasne piwa typu Lager, piwo słodowe, lemoniady i wodę mineralną. Oprócz sześciu zaprzęgów konnych posiadano 2 samochody ciężarowe do rozwożenia piwa. W 1929 roku browar posiadał już tylko trzy składy piwa, w Dzikowcu, Bardzie i Stroniu Śląskim. Ilość zaprzęgów konnych zredukowano do trzech. W latach trzydziestych funkcję mistrza piwowarskiego objął Brauführer Bruno Fischer. Browar produkował w tym okresie głównie jasne i ciemne piwa typu Lager (bardzo popularny był Pilzner), piwa mocne, piwa górnej fermentacji, słód na własne potrzeby, lód, wodę mineralną i lemoniadę. Zaprzęgi konne pozostały tylko dwa, do pociągu których służyły cztery konie. Produkcja browaru 1914 – 8 000 hl. 1920 – 9 500 hl. 1925 – 12 000 hl. 1929 – 12 000 hl. Zatrudnieni pracownicy 1927 – 23 os. 1929 – 25 os. 1939 – 30 os.
[Zbigniew Waluś, za ]