Bogate i liczne pokłady gliny (iły mioceńskie) sprawiły, że w drugiej połowie XVIII wieku w Gozdnicy funkcjonowała największa w Europie manufaktura ceramiczno-kamionkowa.
Historia zakładów ceramicznych w Gozdnicy udokumentowana aktami prawnymi sięga początku XIX wieku. Przełomowym momentem gospodarczego rozwoju miasta Gozdnicy było zakupienie przez Johanna Gottfrieda Sturma, w roku 1837, terenu starej cegielni położonej na wzniesieniu leżącym na zachód od miasta. Znajdujące się tutaj trzeciorzędowe ...
Bogate i liczne pokłady gliny (iły mioceńskie) sprawiły, że w drugiej połowie XVIII wieku w Gozdnicy funkcjonowała największa w Europie manufaktura ceramiczno-kamionkowa.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Historia zakładów ceramicznych w Gozdnicy udokumentowana aktami prawnymi sięga początku XIX wieku. Przełomowym momentem gospodarczego rozwoju miasta Gozdnicy było zakupienie przez Johanna Gottfrieda Sturma, w roku 1837, terenu starej cegielni położonej na wzniesieniu leżącym na zachód od miasta. Znajdujące się tutaj trzeciorzędowe pokłady gliny służyły już w 1690 r. do wytworzenia m.in. 22700 sztuk cegieł służących do wzniesienia nowego kościoła katolickiego. Glina z tego pokładu posiadała dużą odporność na temperaturę i z tego powodu mogła służyć do wypalania garnków i naczyń do stołowych przy temp. ok. 1340°C. Do największego rozkwitu zakładu doprowadził syn mistrza - John Sturm. Wówczas dachówki gozdnickie pokrywały między innymi dachy dworca głównego w Lipsku, budynku konsulatu w Helsinkach oraz gmachu na Górze Oliwnej w Jerozolimie. Przy budowie tych obiektów znalazła też zastosowanie cegła z Gozdnicy. Okres od II połowy XIX wieku do II wojny światowej - to dalsza rozbudowa i koncentracja przemysłu ceramicznego w Gozdnicy. Czas II wojny światowej dla zakładów oznaczał produkcję na potrzeby militarne. W latach powojennych, po odbudowie zniszczeń, utworzono Gozdnickie Zakłady Ceramiki Budowlanej. Przekształcenia organizacyjne i gospodarcze spowodowały łączenie zakładów oraz wzrost ich potencjału, a przedsiębiorstwo zmieniło nazwę na Lubuskie Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej i w tej formie prowadziło działalność do roku 1991. Wtedy to dalsze przekształcenia doprowadziły do powstania Gozdnickich Zakładów Ceramiki Budowlanej Spółki z o.o. z siedzibą w Gozdnicy. W 2000 r. zakłady te stały się częścią Grupy CRH KLINKIER. , |
|||||||||||||||||||||
|
||
CRH KLINKIER Gozdnica (d. Gozdnickie Zakłady Ceramiki Budowlanej) na innych fotografiach | ||
|
||