Końcowy fragment ulicy Lutyckiej, będącej jednocześnie jednokierunkowym fragmentem drogi krajowej 33, łączącej się na Rondzie Lwowskim z DK 46.
Jeszcze w latach 60-tych ub. wieku to miejsce miało zupełnie inny układ dróg i inną zabudowę. Oś ulicy Lutyckiej prowadziła prosto w kierunku obecnego ronda, gdzie krzyżowały się główne drogi wiodące ze Złotego Stoku (ulica Mickiewicza) i Bystrzycy Kłodzkiej (ulica Wyspiańskiego), z ulicami Rzepichy, Żeromskiego i Norwida.
Po obu stronach końca ul. Lutyckiej znajdowały się duże zespoły budynków. Po prawej stronie dawne tzw. Dominium Götzhof, z którego do dnia dzisiejszego przetrwały budynki nr 24, 26 i 28. Po lewej stronie (tu widoczne na wprost) dawne Gasthöf Weisser Löwe, również o czterobocznej zabudowie, z zachowanymi dwoma budynkami (nr 27 oraz nr. 29 i 31).
Ulica Połabska łączyła się z Lutycką pod kątem prostym (wzdłuż dolnej krawędzi panoramy).
Już w latach 70-tych usiłowano wszystkie te drogi i ulice połączyć dużym rondem. Wyburzono mniej znaczące budowle i zbudowano most żelbetowy nad potokiem Jawornik, z rekordową szerokością 70 m. Dolnośląska prasa nie wspominała o równie rekordowej długości (4 m).
Na przełomie wieków dokończono budowę ronda w „normalnej” wielkości, bez likwidacji kolejnych budynków. Za rondem widoczna główna brama dawnych koszar pruskich, powojennych koszar (również dawnej) jednostki WOP przy ul. St. Wyspiańskiego 2.
Zdjęcie panoramy wykonano z ul. Lutyckiej, w jej obecnym przebiegu.
/
