Kościół parafialny MB Różańcowej. Pierwszy kościół wzniesiono na tzw. Piasku około 1350 roku. Obecny barokowy powstał w latach 1628-31, ale ukończony został dopiero w 1697 roku, a już 1711 roku przebudowany przez M. von Frankenberga.
Jest to smukła, 3-nawowa bazylika z emporami. Przekryta sklepieniem kolebkowym na gurtach, z lunetami. Zamiast naw bocznych, rzędy kaplic, połączonych wąskimi przejściami w pseudonawy. Nad nimi empory, zamknięte półkoliście. Wciągnięcie przypór do wnętrza oraz ukształtowanie ich ze ściętymi narożami, podobnie jak filarów międzynawowych, spowodowało, że kaplice mają kształt 8-boczny. Nakryte są sklepieniami żaglastymi. Nawę środkową zamyka wysoka, półkolista absyda. Wydatny gzyms oddziela sklepienie od ścian, podzielonych podwójnymi lizenami. Kościół nakrywa dwuspadowy dach. Okazała elewacja frontowa, dwuwieżowa, ze skromnym szczytem wolutowym między nimi. Elewację i naroża wież akcentują podwójne lizeny, oddzielone poziomymi gzymsami. W elewacji nisze z figurami oraz bogaty portal barokowy, z rozetami w pachwinach i poł. wys. pilastrów flankujących, zwieńczony gzymsem z inskrypcją i trójkątnym naczółkiem. Wieże zakończone barokowymi hełmami z prześwitem.
Na stropie i ścianach freski malowane prawdopodobnie w XVIII wieku przez F.A. Schefflera, ale gruntownie przemalowane w XIX wieku. Wewnątrz skromne wyposażenie, głównie neorenesansowe i eklektyczne z XIX wieku. Prospekt organowy późnobarokowy z końca XVIII wieku oraz figury w niszach elewacji, również z XVIII wieku. Do kościoła przylega klasztor, (źródło:.