Ruina renesansowego dworu z 1573 r., później nieznacznie przebudowanego. Była to budowla prostokątna, dwukondygnacyjna, nakryta dwoma równoległymi dachami dwuspadowymi o bardzo ozdobnych szczytach wolutowo-sterczynowych, z małymi, dekoracyjnymi wieżyczkami na narożach dachu. Elewacje pokrywała dekoracja sgraffitowa markująca boniowanie, na gzymsie o motywach roślinnych. Ze zrujnowanego po 1945 r. dworu zachowało sie tylko przyziemie i fragmenty detali kamiennych.