Schronisko zbudowano w 1938 r. (oddano do użytku w grudniu tego roku) adaptując do tego celu dawne baraki mieszkalne i nadając im formę widoczną współcześnie. Fundatorem obiektu było Towarzystwo Sportów Zimowych z Bielawy (Wintersportverein Langenbielau). Patronem schroniska został Hermann Henkel (1869-1918), pochodzący z Bielawy nauczyciel, sekretarz i przewodniczący Towarzystwa Sowiogórskiego (Eulengebirgsverein), zasłużony dla rozwoju turystyki w Górach Sowich.
Budynek został zaprojektowany jako piętrowy, o konstrukcji drewniano-murowanej z dwuspadowym, prawie płaskim dachem o cechach architektury tyrolskiej. Zewnętrzne ściany oszalowano poziomo ułożonymi deskami. Hol wejściowy znajduje się w parterowej przymurówce, przylegającej do głównej części schroniska – znajduje się tam świetlica i pokoje noclegowe na piętrze. Tutaj kilka przedwojennych zdjęć schroniska:
Po II wojnie światowej zdewastowany i opuszczony obiekt otwarto jako schronisko Zygmuntówka dopiero w 1956 roku dzięki inicjatywie Zygmunta Scheffnera - organizatora turystyki i samego schroniska. Obiekt ocalał jako jedyne z trzech dawnych schronisk w okolicy Przełęczy Jugowskiej. Zygmuntówkę na początku lat 60. poddano renowacji i niewielkiej przebudowie. W jej wyniku powiększyła się liczba miejsc noclegowych do 44. Schronisko położone jest w Górach Sowich na wysokości ok. 740 m n.p.m., na północno-zachodnim stoku Rymarza, poniżej Przełęczy Jugowskiej. Otaczające schronisko tereny, dobre do uprawiania sportów zimowych, zwłaszcza zbocze pobliskiego Rymarza z wyciągiem orczykowym są gwarancją popularności schronisko położonego przy Głównym Szlaku Sudeckim. Obok schroniska znajduje się weekendowa stacja GOPR, natomiast poniżej Zygmuntówki znajduje się nowe schronisko Bukowa Chata . (moose - różne źródła, główne J. Suchodolski -Architektura schronisk górskich w Sudetach-