 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
W Sieradzu na rynku od 2015 roku stoi Fotel Antoine’a, czyli nietypowy pomnik Antoniego Cierplikowskiego, światowej sławy mistrza fryzjerstwa rodem z Sieradza. Pomnik jest dziełem kieleckiego rzeźbiarza Sławomira Micka.
Antoni Cierplikowski urodził się w Sieradzu w grudniu 1884 roku. Był synem szewca Antoniego i Joanny z Majchrzaków – krawcowej. Fryzjerstwa uczył się najpierw w Łodzi, u wuja Pawła Lewandowskiego. W roku 1901 wyjechał do Paryża, gdzie początkowo pracował w piwnicy przy tkaniu peruk ...
W Sieradzu na rynku od 2015 roku stoi Fotel Antoine’a, czyli nietypowy pomnik Antoniego Cierplikowskiego, światowej sławy mistrza fryzjerstwa rodem z Sieradza. Pomnik jest dziełem kieleckiego rzeźbiarza Sławomira Micka.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Antoni Cierplikowski urodził się w Sieradzu w grudniu 1884 roku. Był synem szewca Antoniego i Joanny z Majchrzaków – krawcowej. Fryzjerstwa uczył się najpierw w Łodzi, u wuja Pawła Lewandowskiego. W roku 1901 wyjechał do Paryża, gdzie początkowo pracował w piwnicy przy tkaniu peruk z naturalnych włosów. W 1903 roku dostał szansę pracy z klientkami. Był to początek jego kariery. Szybko stał się ulubieńcem znanych aktorek, artystek kabaretowych i kurtyzan. W 1905 roku wyjechał do Londynu, żeby nauczyć się języka angielskiego. Tam, w 1909 roku, ożenił się z Marie-Berthe Astier. 27 kwietnia 1909 roku urodził się ich syn, który zmarł miesiąc później. Państwo Cierplikowscy zdecydowali się powrócić do Paryża, zamieszkali na Montmartrze. W 1912 roku w Paryżu założył własny zakład fryzjerski w centrum Paryża przy rue Cambon 5. Zakład był bardzo nowoczesny – na ścianach wisiały obrazy Amedeo Modiglianiego i Pabla Picassa. Nowością była pierwsza w Europie suszarka elektryczna. Antoni, już wtedy Antoine, czesał najsławniejsze kobiety. Na jego fotelu siedziały m.in. Sarah Bernhardt, Josephine Baker, Edith Piaf, Greta Garbo, Pola Negri, Marlena Dietrich, Brigitte Bardot, Eleanora Roosevelt (żona prezydenta USA), Gala Dali (żona Salvadora Dalego), Astrid i Fabiola (królowe Belgii), Joanna (królowa Bułgarii), Nazli (królowa Egiptu), Maria (królowa Hiszpanii), Paulette Goddard (aktorka i żona Charliego Chaplina). Mistrz miał salony fryzjerskie w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Japonii, a nawet w Australii. Nazwą Antoine de Paris firmował ponad 120 zakładów. W Hollywood pracował między innymi dla wytwórni filmowej Metro Goldwyn Mayer. Był producentem kosmetyków i właścicielem szkoły kosmetycznej. Przed wojną często odwiedzał Polskę. W latach 30. ubiegłego wieku przyleciał do kraju własnym samolotem. Krążąc nad rodzinnym miastem zrzucał kwiaty (miał dwa samoloty, jeden z nich został wykorzystany na planie filmu „Babette idzie na wojnę” z Brigitte Bardot w roli głównej). Był ekscentrykiem. Ubierał się wyzywająco, odpoczywał śpiąc w szklanej trumnie. Pisała o nim światowa prasa, stał się bohaterem sztuk teatralnych, powstawały o nim książki i adaptacje filmowe, pozował do obrazów. Wśród jego przyjaciół był Xawery Dunikowski, Pablo Picasso, Amedeo Modigliani, Salvador Dali. Chętnie rzeźbił. Jego nauczycielem był Xawery Dunikowski. Wydawał „Antoine’e Document” – ekskluzywne czasopismo kobiece. Grał na organach, które miał w swoim domu. Nie przywiązywał się do pieniędzy. Kupował dzieła sztuki, pomagał artystom, przekazywał stypendia młodym, utalentowanym fryzjerom z rodzinnego kraju. Ufundował pierwsze nagłośnienie w sieradzkiej kolegiacie. Założył Międzynarodową Fundację Sztuki Sakralnej, w ramach której finansował remont ogromnej świątyni św. Eustachego w Paryżu. W 1974 roku powrócił do Sieradza. Zamieszkał w skromnym domu, którego dziś już nie ma (nie ma także rodzinnego domu). W 1975 roku zorganizował Ogólnopolski Konkurs Uczniów Fryzjerskich. Zmarł 5 lipca 1976 roku w Sieradzu. Za: 
|
|||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|