W okresie międzywojennym zakład należał do rodziny Kauffmannów. W latach 1939 - 45 zakład częściowo przestawiony był na produkcję sprzętu wojennego, a mianowicie sprzęt radiowy, który po wojnie został wywieziony do zakładu "DIORA" w Dzierżoniowie. Przymusowo przez hitlerowców zatrudnieni byli w nim więźniowie i jeńcy z kilkunastu krajów podbitej Europy. Krosna mechaniczne w tym czasie wywiezione były przez Niemców do stodół chłopskich i świetlic. Oficjalne i uroczyste uruchomienie Tkalni przez administrację polską nastąpiło 1 września 1945r. Do montowania, instalowania i uruchamiania krosien na halach produkcyjnych sprowadzono fachowców z łódzkich fabryk włókienniczych, którzy byli jednocześnie nauczycielami, wykładowcami i instruktorami nauki zawodu tkackiego. Pierwsi robotnicy Fabryki Włókienniczej w Rankowie przystąpili do zwożenia krosien znajdujących się wspomnianych już pomieszczeniach - zwożono je jedynym posiadanym starym, poniemieckim traktorem i furmankami chłopskimi. 1 września 1946r. dokonano uroczystego odsłonięcia tablicy pamiątkowej na frontonie budynku wieżowego w pierwszą rocznicę uruchomienia zakładu włókienniczego w Rankowie. Po tym uroczystym wydarzeniu, miejscowość Rankowo przemianowano na Krosnowice, które nazwę wzięły od krosien znajdujących się w Zakładzie. Na podstawie książki : Rankowo czyli Krosnowice. Pałacyk Meyera Kauffmanna w Głuszycy

Zespół fabryczny dawnej tkalni bawełny w Krosnowicach.
Budynek siłowni parowej z dwoma oryginalnymi turbinami i agregatami prądotwórczymi wzniesiono w latach 1906-1916. To dzisiaj już wielka rzadkość. Główny budynek fabryki pochodzi z 1835 roku. Wodę potrzebną do uruchomienia kół napędowych doprowadzono około 1840 roku z rzeki Biała Lądecka specjalnym kanałem o długości 1.6 km ! Przechodzi on przez park pałacowy w Żelaźnie. Nie było z tym kłopotów, ponieważ ówczesny właściciel rezydencji w Żelaźnie – Hermann Dietrich Lindheim – był także posiadaczem tkalni w Krosnowicach. . Ten sam właściciel . Autorem rękopisu jest Salomon Kauffmann, urodzony w Świdnicy 11 grudnia 1824 roku, syn Meyera. Zmarł on we Wrocławiu 21 sierpnia 1900 roku i pochowany został na cmentarzu żydowskim przy ulicy Ślężnej, gdzie do dziś zachował się jego grób.